Depresyon nasıl bir şey mi?
Anlatayım size..
Yavaş yavaş tükenir insan..
Yaşadığı hayal ve kalp kırıklıklarıyla..
İnsan yaşarken ölür..
Nefes alır zanneder arkadaşlar, akrabalar, dost ve sevgili diye bildiklerin..
Hatta kızarlar, küçümserler, suçlu hissettirirler..
Ne saygı, ne sevgi,
Ne de empati sunabilirler insana..
Anlamazlar, anlayamazlar..
Çünkü hiç ölmemişlerdir yaşarken,
İnsana sunulmuş bir armağan olan hayattan,
Hiç vazgeçme noktasına gelmemişlerdir çünkü..
Ama sonra bir şey olur..
Gerçek bir dost seni kör kuyulardan,
Kaybolduğun o karanlık ormandan çıkarır..
Elini sımsıkı tutar..
Hiç bırakmayacakmış gibi hissettirir,
İşte bu iyileştirir insanı..
Yeni nefesler,
Yeni sesler,
Yeni renklerle buluşturur..
Ve insanı umuda yeniden yelken açtırır..
Sarılır insan bu umuda,
Hem de sımsıkı..
Bir daha elini hiç bırakmama umudu ile..
Sevgilerimle,
Uzman Psikolog Melis Kümbetlioğlu
